طوطیانیوز:گذشت زمان و پیشرفت بشریت بسیاری از رسوم عجیب دیرینه را کمرنگ کرده یا از بین برده است. اما هنوز تعداد مراسم عقیدتی – مذهبی که از خرافه ریشه گرفته‌اند، کم نیستند.
به گزارش طوطیا نیوز،هند یکی از کشورهای چند عقیدتی است که در هر منطقه و ایالت آن می‌توان دین و خدای تازه‌ای را کشف کرد. در این مطلب به 10 تا از عجیب ترین مراسم و باورهایی که هندیها انجام می‌دهند، می‌پردازیم. همراه ما باشید.
در جهان هنوز هم قبایلی وجود دارند که برای راضی نگه داشتن «خدای باران» اقدامات عجیب و غیرقابل درکی را انجام می‌دهند. در کشور هند اگر باراش باران بین ماه‌های ژوئن و سپتامبر به تعویق بیوفتد، گروهی از هندیها به دلیل ترسِ از بین رفتن زمین‌های کشاورزی خود قورباغه نری به نام وارون (نام خدای آب) و قورباغه ماده‌ای به نام وارشا (نامی برگرفته از بادهای موسمی و باران‌زا) را انتخاب می‌کنند و در یک مراسم هندو آن‌ها را به عنوان زوج یک دیگر درمی‌آورند. البته به غیر از قورباغه، عروسی گرفتن برای سگ‌ها و الاغ‌ها نیز جهت خشنودی خدای باران در بعضی از نقاط هند انجام میشود.
غیر از هندوها ادیان و مکتب‌های بسیاری در کشور هند وجود دارد و یکی از مشهورترین‌های آن‌ها دین برهمودا نام دارد. این دین به ریاضت انسان و احترام به تمامی موجودات تاکید دارد و پیروان خود را به داشتن یک زندگی معمولی دعوت میکند. یکی از اقدامات عجیب پیروان مکتب جین (دین برهمودا) کایا کلش نام دارد. طبق این رسم، پیروان جین با دستان خالی تمامی مو‌های سرشان را می‌کنند و در انتها مدفوع گاو را روی سر خود می‌گذارند تا زخم سرشان بهبود پیدا کند.
پرتاب کودکان از ارتفاع، رسمی کهن در هند است که قدمتی 700 ساله داشته و توسط پیروان هندو و مسلمانان هندی انجام میشود. این رسم در معبد سانتسوار برگزار شده و در آن کودکان توسط یک زاهد مجرب از ارتفاعات 9 تا 15 متری به سمت زمین پرتاب می‌شوند. البته مردم با ملحفه‌هایی انتظار این کودکان را در زمین می‌کشند و اجازه نمی‌دهند آسیب جدی بر آن‌ها وارد شود! این رسم جهت آوردن برکت و سلامتی کودک به کانون خانواده و تبرک کردن زوجین برای فرزندآوری بیشتر انجام میشود.
تاپویوسام نام فستیوال مشهوری در آیین هندو است که علاوه بر هند، در کشورهای دیگری مانند مالزی، سنگاپور و کوآلالامپور که دارای پیروان هندو هستند برگزار میشود. در جشنواره تاپیوسام که با سوراخ کردن بدن همراه میشود بعضی از شرکت کنندگان دهن و زبان خود را پاره می‌کنند و نیزه‌ای از آن عبور می‌دهند. بزرگی و سنگینی، تعداد نیزه‌ها و ... بستگی به خود شرکت کنندگان داشته و اغلب متقاضیانی که تمایل به سنگین تر کردن نیزه دارند از مرکباتی چون نارنگی و پرتغال بر دو سر نیزه استفاده می‌کنند. این فستیوال به منظور گرامی داشت خدای جنگ هندو، موروگان که فرزند شیوا هست انجام میشود.
همانطور که به احتمال زیاد می‌دانید در باور هندو، گاو حیوان مقدسی در نظر گرفته میشود و یکی از راه‌هایی که هندیها فکر می‌کنند باعث میشود تا این تقدس شامل حالشان شود این است که روی زمین بخوابند و گاوها کمرشان را حین عبور از مسیر لگد کنند. این رسم عجیب در محله گارابادا واقع در ایالت غربی گجرات انجام میشود. ساکنین گارابادا بر این باور هستند که لگدمال شدن کمر افراد به وسیله سم گاو سبب کم شدن مشکلات آن‌ها در زندگی میشود.
به نظر می‌رسد که ازدواج در باور هندو، راه حلی برای کاهش غالب مشکلات در نظر گرفته شده است. هنوز هم در روستاهای دور افتاده هند، باوری وجود دارد بر این اساس که اگر دختری با نقصی در صورت (زشت بودن چهره در نظر گرفته نمی‌شود) به دنیا بیاید، روح آن توسط ارواح تسخیر شده است و سرنوشت شومی خواهد داشت. جهت رفع این مشکل، این دست از دختران باید با یک حیوان ازدواج کنند تا روح و جسمشان از شیاطین تطهیر پیدا کند. در آخر هم دختران می‌توانند بدون نیاز به طلاق گرفتن از حیوان، با یک مرد ازدواج کنند.
راه رفتن روی آتش یکی از مرسوم ترین سنت‌های هند به‌شمار می‌رود که به غیر از این کشور در دیگر نقاط جهان چون ژاپن، اسپانیا، چین، نیوزلند، جزیره فیجی، بلغارستان و ... به منظورهای مختلف انجام می‌گیرد. راه رفتن روی آتش که در کشور هند به تیمیتی مشهور است، نخستین بار در سال 1840 برگزار شد.این مراسم، یادبودی از درائوپادی (الهه ای که با پنج برادر به طور همزمان ازدواج کرده بود) است. درآئوپادی پس از انتهای جنگ کورکسترا بر روی آتش راه رفت تا بی‌گناهی و مظلومیت خود را اثبات کند. پس از این داستان، هندیها برای اینکه توسط این الهه آمرزش پیدا کنند با پاهای برهنه روی آتش (معمولا ذغال سنگ داغ) راه می‌روند.
سختی راهی است که پیروان هندو باور دارند آن‌ها را به خدایانشان نزدیک تر میکند. در معبد کالی، این باور به شکل‌های بسیار دردناکی تعمیم یافته تا جایی که افراد را برای شبیه کردن آن‌ها به عقاب در حال پرواز، از گوشت و پوست‌های دست، کمر و پایشان به وسیله قلاب‌های آهنین به تکه چوبی آویخته می‌شوند. البته غیر از معبد کالی، معابد و مناطق بسیار دیگری هم به این رسم اعتقاد دارند. در این میان معبد دوی با بیش از 100 گاردوان (افراد آویزان شده) بیشترین رقم را به خود اختصاص داده است.
یکی دیگر از مراسم خونین و ترسناکی که در هند برگزار می‌گردد فستیوال بانی (Bani festival) نام دارد. این فستیوال در روز داسارا برگزار شده و سبب کور شدن و مجروح شدن صدها نفر میشود. فستیوال بانی که با نام دِوارگاتا داسارا نیز شهرت دارد. یک رسم 100 ساله است که میان پیروان آیین هندو در معبد دوارگاتا انجام میشود. طی این مراسم خونین صدها نفر از ایالت‌های آندرا پرادش و کارناتاکا (عمدتا متشکل از جوانان روستایی) به این معبد می‌آیند و با چوب‌های بلند و گاها شعله‌های آتشین بر سر یک دیگر ضربه می‌زنند.
این مراسم نیمه شب آغاز شده و در حالی که شرکت کنندگان غرق در خون شده‌اند تا طلوع آفتاب این کار را ادامه می‌دهند. در این مراسم پلیس و پزشکان نیز حضور می‌یابند تا در صورت نیاز مداخله کنند. هرچند اقدامات پلیس در این مراسم بسیار محدود است. گفته میشود در این زمان شیوا، یکی از خدایان هندو موفق به کشتن اهریمن میشود و برای گرامی داشت این اقدام پیروان هندو آن را جشن می‌گیرند.
و اما ترسناک ترین رسمی که کماکان در هند وجود دارد به قبلیه آگوری مرتبط میشود. در این قیبله شیوا به عنوان ایزد و ارباب مورد پرستش قرار می‌گیرد و طبق باوری که در این مکتب وجود دارد، تمام چیزهایی که در طبیعت وجود دارد می‌تواند مورد استفاده قرار بگیرد. از این رو در قیبله از جمجمه افراد مرده به عنوان یک پیاله غذاخوری استفاده میشود و حتی مردم قبیله برای خرسند نگه داشتن همسر شیوا، انسان‌ها را می‌کشند و گوشت آن‌ها را می‌خورند. به طور کلی چیزی در اعتقاد آگوری‌ها تابو محسوب نمی‌شود و تمام کارهایی که سبب نزدیکی به شیوا شود انجام می‌دهند. این قوم ژنده پوش دارای اعتقادات قوی نسبت به الهه خود هستند و برای نزدیکی به او زندگی ریاضت وارانه را برگزیده‌اند.
