طوطیا نیوز: استاد بزرگی که همه او را به اسم محمد طغانیان دهکردی میشناختند با سازش طوری مینواخت که گویا ساز دهان باز کرده و دارد سخن میگوید. در ادامه مشاهده کنید.
به گزارش طوطیا نیوز، محمد طغانیان دهکردی در سال 1299 در شهرکرد به دنیا آمد. در سیزده سالگی به تهران آمد و نزد ابوالحسن صبا به فراگیری موسیقی پرداخت و در نواختن کمانچه مهارت یافت. سپس به اصفهان رفت و فعالیت هنری خود را از شانزده سالگی، ابتدا با رادیو ارتش و سپس با رادیو اصفهان آغاز کرد. او بارها کنسرتهای متعدد برای شناساندن موسیقی سنتی، در خارج از کشور اجرا کردهاست.
از نواختههایش منابع زیادی در دسترس نیست؛ زیرا بیشتر ضبطها خصوصی بودهاند. مهمترین مجموعه منتشر شده از آثار وی یک آلبوم شامل سه عدد نوار کاست است که در سال 1372 به کوشش محمدعلی کیانینژاد ضبط گردید. او در این مجموعه علاوه بر کمانچه نوازی دستگاهی، تعدادی از شاخصترین نغمات محلی شهرکرد و بختیاری را نواختهاست. نکته جالب توجه در نواختههای دستگاهی وی، ردپای سبک ویلن نوازی اسدالله ملک و پرویز یاحقی است.
وی کنسرتهای زیادی در خارج از ایران برای شناسایی موسیقی سنتی ایران به جهانیان به اجرا گذاشت. محمد طغانیان آخرین بازمانده نسل قدیم کمانچه کشهای ایران بود. او در شهرکرد زندگی میکرد. علاوه بر تسلط کامل به ردیف موسیقی ایرانی، گنجینهای از مقامهای اصیل بختیاری در سینه داشت. محمد طغانیان در سال 1369 به همراه علیاصغر بهاری و جمعی دیگر از هنرمندان موسیقی محلی ایران به فرانسه رفت و در فستیوال آوینیون به اجرا پرداخت و در بخش کمانچهنوازی ایران جایزه فستیوال را دریافت نمود.