طوطیا نیوز: خاطره ای از شرافت خلبانان ایرانی در جنگ با عراق که قطعا تاکنون نشنیده اید.
به گزارش طوطیا نیوز، روابط ایران و عراق از سال 1348 تیره بود و پیش از انقلاب ایران 104 مورد درگیری بین دو کشور اتفاق افتاد.
در پیمان‌نامه 1975 الجزایر ایران پذیرفت که در ازای اشتراک اروندرود بر اساس خط تالوگ، از حمایت کردهای عراق خودداری کند. پس از انقلاب 57 حکومت جدید ایران دیگر به این قرارداد پایبند نبود و شروع به کمک به کردها از شمال و به گروه‌های شیعه در مرکز عراق کرد. تصفیه افسران بلندپایه ارتش بعد از کودتای نوژه، و اظهارات ارتشبد غلامعلی اویسی به صدام او را به این ارزیابی رساند که ایران توان دفاع کافی ندارد و در مدت یک هفته تهران را فتح خواهد کرد.
در 13 فروردین 1358 عراق برای نخستین بار به حریم هوایی ایران تجاوز کرد. 5 روز بعد، نیروهای عراقی به یک پست مرزی ایران در قصرشیرین حمله کردند. در اردیبهشت عراق به شهر مهران حمله هوایی کرد. پس از آن و تا آغاز همه‌جانبه جنگ، متجاوز از 560 مورد درگیری در مرزهای ایران و عراق گزارش شده است.
در 22 شهریور 1359 یک میگ عراقی به هلیکوپتر حامل بنی صدر و رجایی که برای بازدید از درگیریهای مرزی رفته بودند شلیک کرد که با دخالت جنگنده‌های ایرانی از صحنه گریخت.
در 26 شهریور 1359 (17 سپتامبر) صدام حسین اقدام به لغو عهدنامه 1975 الجزایر نمود و اعلام کرد که تمام شط العرب متعلق به عراق است.
در 31 شهریور 1359 در ابتدا عراق بخش‌هایی از خاک ایران از جمله خرمشهر را اشغال کرد.
در 3 خرداد 1361 ایران خرمشهر را آزاد کرد و جنگ را به داخل خاک عراق کشید.
در 4 خرداد دبیرکل سازمان ملل به دوطرف پیشنهاد آتش‌بس داد. عراق به مرزهای بین‌المللی برگشت (بجز مناطق تحت مناقشه اولیه شامل میمک و اروند رود) و آرایش تدافعی گرفت.
در 31 خرداد 1361 صدام پیشنهاد صلح در دوهفته را داد. در جلسات تصمیم‌گیری امام خمینی و برخی نظامیان با ادامه جنگ و ورود به خاک عراق مخالفت بودند و استدلال می‌کردند که خاک اشغالی به میهن بازگشته است ولی گروه دیگر به سرکردگی هاشمی رفسنجانی (که بدون هیچ تجربه نظامی فرمانده جنگ شده بود و سودای سقوط آسان عراق را در سر داشت) بر ورود به خاک عراق با این استدلال که جاده بصره به بغداد به مرز نزدیک است و با تسخیر بصره سقوط عراق حتمی است پافشاری کردند (هدفی که پس از شش عملیات در نهایت عملی نشد).
در 21 تیرماه 1361 سازمان ملل قطعنامه 514 را ارائه داد که توسط ایران رد شد. پس از رد این پیشنهادهای عراق موضع صلح طلب و اشغال شده به خود گرفت و بسیاری از اقدامات غیراصولی خود مثل استفاده از سلاح شیمیایی و حمله به مناطق مسکونی و حمله به نفتکشها را تا پایان جنگ به این وسیله توجیه می‌کرد. کمک‌های مالی و نظامی زیادی از کشورهای منطقه و غرب و شرق به عراق سرازیر شد. از این به بعد لحن قطعنامه‌های سازمان ملل نسبت به ایران عوض شد.
در بهمن 1365 (فوریه 1986) ایران موفق به تصرف بندر فاو شد.
در فروردین 1367 در نبرد دوم فاو جزیره فاو سقوط کرد و با پیروزی‌های عراق روند جنگ به زیان ایران تغییر پیدا کرد.
در اواخر تیرماه 1367 مسئولان ایران مجبور به قبول قطعنامه 598 که یکسال قبل به‌شدت آن را رد کرده بودند شدند.
در مرداد 1367 جنگ با قبول آتش‌بس از سوی دو طرف با حدود یک میلیون نفر کشته و 1190 میلیارد دلار خسارت به دو کشور خاتمه یافت. از سال 1369 مبادلهٔ اسیران جنگی آغاز شد و ایران آخرین اسرای جنگی عراقی را در سال 1381 تحویل داد.
