فال حافظ / ما ز یاران چشم یاری داشتیم - غزل شماره 369

ما ز یاران چشم یاری داشتیم
خود غلط بود آنچه ما پنداشتیم

تا درخت دوستی بر کی دهد
حالیا رفتیم و تخمی کاشتیم

گفت و گو آیین درویشی نبود
ور نه با تو ماجراها داشتیم

شیوهٔ چشمت فریب جنگ داشت
ما غلط کردیم و صلح انگاشتیم

گلبن حسنت نه خود شد دلفروز
ما دم همت بر او بگماشتیم

نکته‌ها رفت و شکایت کس نکرد
جانب حرمت فرونگذاشتیم

گفت خود دادی به ما دل حافظا
ما محصل بر کسی نگماشتیم

تعبیر غزل شماره 369 حافظ:

در طول زندگی به افراد نامناسب اطمینان کرده اید که شما را در مسیر زندگی تنها گذاشته و بی وفایی کرده اند. تکیه کردن به این انسان ها باعث پشیمانی شما شده است.

بهتر است از این به بعد به توانایی ها و استعدادهای خود تکیه داشته باشید، دوباره بلند شوید و از نقطه اول شروع کنید که با تلاش و توکل بی شک موفقیت با شما خواهد بود.