فال حافظ / ما درس سحر در ره میخانه نهادیم - غزل شماره 371

ما درس سحر در ره میخانه نهادیم
محصول دعا در ره جانانه نهادیم

در خرمن صد زاهد عاقل زند آتش
این داغ که ما بر دل دیوانه نهادیم

سلطان ازل گنج غم عشق به ما داد
تا روی در این منزل ویرانه نهادیم

در دل ندهم ره پس از این مهر بتان را
مهر لب او بر در این خانه نهادیم

در خرقه از این بیش منافق نتوان بود
بنیاد از این شیوه رندانه نهادیم

چون می‌رود این کشتی سرگشته که آخر
جان در سر آن گوهر یک دانه نهادیم

المنه لله که چو ما بی‌دل و دین بود
آن را که لقب عاقل و فرزانه نهادیم

قانع به خیالی ز تو بودیم چو حافظ
یا رب چه گداهمت و بیگانه نهادیم

تعبیر غزل شماره 371 حافظ:

تا رسیدن به کمال و پختگی راه زیادی در پیش دارید، تا وقتی به درجات بالای علم و عقل و ایمان نرسیده اید صبوری کنید و غم و اندوه به دل راه ندهید تا همه چیز به خوبی پیش برود.

دوستان فریبکار اطراف شما را احاطه کرده اند، به آن ها اعتماد نکنید که قصد به فنا دادن و بیراهه کشاندن شما را دارند. دوراندیش باشید و از این افراد دوری کنید.