(تصاویر) انقراض دایناسور ها یا یک دروغ تاریخی؟!/ کشف دایناسور هایی که هنوز زنده اند شمارا حیرت زده میکند!

به گزارش طوطیا نیوز، در دوران مزوزوئیک یا میانه‌زیستی، حیات به سرعت متنوع شد و خزندگان غول‌‌پیکر، دایناسورها و سایر گونه‌های هیولامانند روی زمین پرسه می‌زدند. این دوران، که از حدود 252 میلیون سال پیش تا 66 میلیون سال پیش ادامه داشت، به‌عنوان عصر خزندگان و یا عصر دایناسورها نیز شناخته می‌شود. درختان مخروطدار یا آنهایی که دانه‌های مخروطی داشتند، در ابتدای دوران مزوزوئیک وجود داشتند. اما آنها در طول این دوران فراوان‌تر شدند. گیاهان گلدار در طی دوره‌ی کرتاسه‌ی پسین نمایان شدند. حیات گیاهی باشکوهی که در دوران مزوزوئیک وجود داشت مقدار فراوانی غذا فراهم می‌‌کرد باعث می‌شد بزرگترین دایناسورها مانند آراژانتیناسورها، تا 80 تن رشد کنند. روزگاری بود که دایناسورها و خزندگان دیگر فرمانروایان زمین بودند. حدود 65 میلیون سال پیش، یک شهاب‌سنگ عظیم به زمین برخورد کرد و باعث از بین رفتن بیشتر جانوران و گیاهان غول‌پیکر، دایناسورها و خزندگان دریایی شد.

دانشمندان چندماه پیش موفق به شبیه‌سازی سه‌بعدی جمجمه‌ی یک پرنده دندان‌دار شدند که شکاف تکاملی میان دایناسورها و پرندگان را از بین می‌برد. ماهی‌مرغ دیسپار جایگاه مهمی در مسیر تکاملی گونه‌ی دایناسورها به پرندگان امروزی دارد، این پرنده حدود 100 میلیون سال قبل در شمال آمریکا زندگی می‌کرد و ظاهری شبیه به یک مرغ دریایی دندان‌دار داشته است. این پرنده توجه او سی مارش، طبیعت‌شناس معروف دانشگاه ییل، را به خود جلب کرد. وی برای اولین بار این پرنده را نامگذاری و توصیف کرد. در حالی‌که قسمت‌هایی از بدن ماهی‌مرغ دیسپار در گزارش‌های فسیلی وجود دارد اما به جز بقایای کشف شده در دهه‌ی 1870 تاکنون هیچ ساختاری از جمجمه‌ی این موجود پیدا نشده است. این پرنده شگفت‌انگیز پلی میان تحولات دایناسورها و پرندگان است.

در سال 2017 دایناسور جدیدی شناسایی شد که شباهت قابل توجهی به یکی از پرندگان امروزی، به‌نام «کاسوری» داشت. کاسوری، پرنده‌ای درشت‌اندام است که سر و گردن بی‌پر دارد، بومی استرالیا و گینه نو است و توانایی پرواز ندارد. شباهت‌های موجود آنقدر زیاد است که باستان‌شناسان در حال مطالعه روی کاسوری‌ها هستند تا درک بهتری از نحوه‌ی رفتار اجداد همسان آنها پیدا کنند. این دایناسور تازه کشف‌شده کوریتوراپتور ژاکوبی (Corythoraptor jacobsi) نام دارد که آن را در دسته‌ی خاگ‌دزدان قرار می‌دهند. یکی از شگفت‌انگیزترین شباهت‌های موجود بین ژاکوبی باستانی و کاسوری امروزی، تاج یا کاکل روی سر آنهاست.

با مقایسه این دو گونه، محققان حدس می‌زنند که چرا این دو موجود به این شکل تکامل یافته‌اند. یکی دیگر از شباهت‌های ذکر شده توسط دانشمندان، گردن بلند و باریک و بدن شترمرغ مانند این دو گونه است. کاسوری نسبت مستقیمی با این دایناسور ندارد؛ با وجود اینکه پرندگان امروزی از نسل دایناسورها هستند اما تنها گونه‌های کوچک دانه‌خوار توانستند از حادثه‌ی معروف برخورد سیارک، جان به در برند. دانشمندان بر این باورند حتی مرغ و خروس از این قائده مستثنی نبوده و آنها نیز دایناسور میباشند.

یک موجود چالاک زمینی را تصور کنید که به اندازه‌ی یک جوجه بزرگ است، بدنش از پوششی شبیه به پر پوشیده شده است و روی اندام‌های جلویی و پاهای خود پرهای درشت دارد؛ خیلی سریع می‌دود و بر طعمه خود می‌تازد؛ یاد گرفته است که جریان‌های هوا ممکن است او را به زمین بزنند؛ پس بازوهایش را باز و بلند می‌کند تا تعادلش حفظ شود. تجسم کردن این که چگونه یک پرش و فقط ذره‌ای فاصله گرفتن از زمین تبدیل به پروازی پیشرفته‌تر شده است، دشوار نیست. اولین سنگواره‌های دایناسورها که کشف شدند، سنگواره‌ی ردپای آنها بود. دانشمندان تصور می‌کردند این ردپاها متعلق به پرندگان هستند. مدتی بعد معلوم شد این ردپاها متعلق به دایناسورها هستند و باز عده‌ای از دانشمندان به رابطه‌ی فرگشت میان دایناسورها و پرندگان اشاره کردند، ولی در تمام این مدت تصویری که از دایناسورها در ذهنمان داشتیم ثابت بود؛ خزندگان دوپایی که گرچه نیاکان پرندگان هستند، ولی به هر حال، خزنده‌اند و چیزی بیشتر از مارمولک‌های دوپا فرز و سریع نیستند. امروزه می‌دانیم که این تصور کاملا نادرست بوده است.