طوطیا نیوز: صد سال پیش، یک نوشیدنی انرژیزا در بازار وجود داشت که به عنوان “درمان مردگان زنده” به بازار عرضه میشد. سازنده آن ادعا میکرد که درمان ناتوانی، بیماری روانی و عقب ماندگی (به تعبیر خودش) است. از این نوشیدنی با عنوان “آفتاب در یک بطری” نیز یاد میشد و اسم جالبی هم داشت: رادیثور!
به گزارش طوطیا نیوز، رادیثور فقط شامل دو ماده بود: آب و رادیوم. منظور از رادیوم همان عنصر رادیواکتیو است. گرچه 80 درصد محتوای رادیومی این نوشیدنی از روده دفع میشد، اما 20 درصد آن هم توسط بدن جذب میشد. رادیوم در دهههای 1910 تا 1920 در بسیاری از محصولات مورد استفاده قرار گرفت و تبلیغ میکردند که به انسان انرژی بالا (در سطح مولکولی!) و براندازنده چیزهای مزاحم است (فراتر از شانس و فرصت).
یکی از عجیبترین داستانها در مورد رادیثور داستان «ابن بایزر» Eben Byers، یک فرد ثروتمند، صنعتگر و قهرمان گلف آماتور بود که در سال 1927 پس از آسیب دیدگی بازو شروع به مصرف رادیثور کرد. او این کار را به پیشنهاد پزشکش انجام میداد. چطور یک پزشک ممکن است چنین چیزی را توصیه کند؟!
ویلئام جی بیلی، سازنده رادیثور و فروشنده بدنام روغن مار، به این شهرت داشت که برای هر دوزی که پزشکان تجویز میکردند، 17 درصد پورسانت میداد. بایرز طوری به این نوشیدنی معتاد شد کار به جایی رسید، هر روز چندین دوز مصرف میکرد. در عرض سه سال او 1400 بار این نوشیدنی را نوشید. گرچه دوز رادیوم هر قوطی آن خیلی کم بود، اما اثر تجمعی رادیوم کار خودش را کرد و علائم سردرد، کاهش وزن و ضعف در او ظاهر شد.
تقریباً در همین زمان، کمیسیون تجارت فدرال متوجه شد که باید جلوی استفاده تجاری از رادیوم را بگیرد. برای اینکه نمادی برای آثار مضر رادیوم و منطق کار خود داشته باشند، تصمیم گرفتند که سرگذشت قربانی اصلی آن، یعنی آقای بایزر را آویزه گوش کنند. آنها خواستار شهادت بایرز برای پرونده خود شدند. بایرز آنقدر بیمار بود که نمیتوانست سفر کند، بنابراین اعضای FTC به خانه او رفتند تا از او اظهارنامه بگیرد. هنگامی که به دیدن آن رفتند، وکلا متوجه شدند که بایرز تمام فک پایین وبیشتر فک بالایی خود را از دست داده است، سوراخهایی در جمجمه او ایجاد شده و به نظر میرسد بقیه بدنش در حال متلاشی شدن است.
تصویر لحظه های آخر ابن بایزر در بستر بیماری و از دست دادن فکش
در 31 مارس 1932، ابن بایرز درگذشت. علت رسمی مرگ به عنوان “مسمومیت ناشی از تشعشع” ذکر شد. او باید در یک تابوت سرب دفن میشد زیرا بقایای او بیش از پنجاه برابر میزان تشعشعات معمول در بدن انسان بود و با توجه به اینکه نیمه عمر رادیوم 1600 سال است، میتوان گفت که بدن او به این زودیها به هر بهانهای از جمله برای تحقیقات، نبش قبر نخواهد شد!