شعرخوانی دلنشین و احساسی حامد عسگری، از عاشقانه‌ترین شعرش:شانه‌ات را دیر آوردی سرم را باد برد خشت خشت و آجر آجر، پیکرم را باد برد

به گزارش سرویس چندرسانه‌ای طوطیانیوز، حامد عسگری، شاعر و ترانه‌سرای، متولد 1361 در سیرجان است. او از نوجوانی به شعر و ادبیات علاقه‌مند شد و با خواندن آثار شاعران کلاسیک و معاصر ایران، مسیر حرفه‌ای خود را شکل داد. عسگری در سال‌های نخست فعالیتش بیشتر در قالب غزل می‌نوشت و به‌تدریج به‌عنوان یکی از چهره‌های خوش‌ذوق و احساسی در میان شاعران جوان شناخته شد.

با انتشار مجموعه‌ شعرهایی چون «خانوم» و «حالتا خوبه؟» نام او بیشتر بر سر زبان‌ها افتاد. سبک عسگری آمیزه‌ای از زبان ساده، تصویرسازی لطیف و عاطفه‌گرایی پررنگ است؛ ویژگی‌ای که باعث شد اشعارش طیف وسیعی از مخاطبان را به خود جذب کند. او غالباً از عشق، دلتنگی، زندگی روزمره و دغدغه‌های انسانی می‌نویسد و به همین دلیل فضای آثارش برای خوانندگان جوان بسیار ملموس است.

عسگری علاوه بر فعالیت در حوزه شعر، در ترانه‌سرایی نیز حضور پررنگی داشته و با خوانندگان مختلف همکاری کرده است. ترانه‌های او معمولاً ادامه همان جهان احساسی شعرهایش‌اند؛ صمیمی، روان و عاطفی. او همچنان به‌عنوان یکی از چهره‌های فعال شعر معاصر ایران شناخته می‌شود و در جشنواره‌ها، شب‌های شعر و محافل ادبی حضور دارد و به تولید آثار تازه ادامه می‌دهد.

(باد برد)

شانه‌ات را دیر آوردی سرم را باد برد
خشت خشت و آجر آجر، پیکرم را باد برد

من بلوطی پیر بودم پای یک کوه بلند
نیمم آتش سوخت، نیم دیگرم را باد برد

از غزل‌‌هایم فقط خاکستری مانده به جا
بیت‌‌های روشن و شعله‌‌ورم را باد برد

با همین نیمه، همین معمولی ساده بساز
دیر کردی نیمه‌ی عاشق‌ترم را باد برد

بال کوبیدم قفس را بشکنم عمرم گذشت
وا نشد بدتر از آن بال و پرم را باد برد