ببینید|| ویدئو دیده نشده از فرایند ساخت برج زیبای آزادی تهران و تاریخچه ساخت و بهره برداری از آن!+عکس

به گزارش طوطیا نیوز، برج آزادی اولین نماد تهران است که سال‌ها پیش از برج میلاد، معروف به بلندترین برج ایران، ساخته شد و همچنان بسیاری آن را نماد اصلی پایتخت ایران می‌دانند. این بنای زیبا که از شاهکارهای معماری معاصر ایران به شمار می‌رود، در فاصله سال‌های 1348 تا 1350 توسط حسین امانت برای یادبود جشن‌های 2500 ساله شاه منفور ساخته شد. برج آزادی تلفیقی از معماری هخامنشی، ساسانی و اسلامی است؛ به‌طوری که قوس بیضی‌شکل برج نمادی از طاق کسری است و کاشی‌کاری فیروزه‌ای‌ از دوره صفوی و شیارهای بالای برج از بادگیرهای یزد اقتباس شده‌اند که در کنار نمادهای معماری مدرن و ساختار بتنی، جذابیتی دوچندان به برج آزادی بخشیده‌اند.

برج آزادی در سال 1353 در فهرست آثار ملی ایران قرار گرفت. جالب است بدانید که در فاصله سال‌های 1352 تا 1357 تصویر برج روی اسکناس‌های 200 ریالی ایران چاپ می‌شد. محوطه زیرین برج به نگارخانه، سالن دانستنی‌ها، سالن ایران‌شناسی، موزه، کتابخانه و... اختصاص دارد. با توجه به تعداد زیاد سالن‌ها و موزه‌های طبقه زیرین برج می‌توان به این نتیجه رسید که کلیه فضاهای موجود طوری طراحی شده‌اند که بیشتر جنبه نمایشگاهی داشته باشند.

برج آزادی در نزدیکی یکی از مبادی ورودی و خروجی تهران قرار گرفته است که همه‌روزه مسافرت‌های درون‌شهری و برون‌شهری بسیاری از طریق آن صورت می‌گیرد. ضلع شمال‌غربی این میدان به ترمینال‌های مسافربری، ایستگاه‌های تاکسی، مینی‌بوس و اتوبوس اختصاص دارد، در ضلع شمال شرقی ساختمان‌هایی با کاربری‌های اداری و تجاری و کیوسک‌های روزنامه فروشی، بلیط‌فروشی و غیره دیده می‌شود، در ضلع جنوب شرقی آن پارک المهدی و در ضلع جنوب غربی سازمان ملی نقشه‌برداری و محدوده فرودگاه مهرآباد قرار دارد.

تاریخچه ساخت برج آزادی:

حکومت پهلوی از سال 1339 تصمیم گرفت بنای یادبودی در مدخل غربی تهران (سه راه مهرآباد) بسازد. در ابتدا قرار بود بنایی به‌شکل طاق نصرت ساخته شود؛ اما با تخصیص اعتبارات اعلام شد که طرح طاق نصرت عظمت کافی را ندارد. تا اینکه در شهریور سال 1345 طی فراخوانی در روزنامه‌ها، از معماران دعوت شد تا طرح‌های خود را ارسال کنند. سرانجام از بین معماران ایرانی، طرح حسین امانت از دانشگاه تهران برنده شد. او که در آن زمان یک دانشجوی 24 ساله بود، مامور ساخت میدانی در پایتخت شد که نمادی برای ایران مدرن باشد و علاوه بر تاثیر بصری، پیشینه تاریخی، فرهنگی و هنری این مرزوبوم را نیز نشان دهد.

کار ساخت برج آزادی در 11 آبان 1348 آغاز شد که 28 ماه طول کشید تا اینکه در 24 مهرماه 1350 با حضور 3000 مهمان داخلی و خارجی افتتاح شد. در روز افتتاحیه، برای نخستین بار از منشور کوروش رونمایی شد تا این منشور 2500 ساله پیوندی میان تاریخ باستان ایران و وضعیت رو به توسعه آن زمان کشور باشد. این برج که از تلفیق طاق‌های معماری قبل و بعد از اسلام بود، با گذر زمان به نماد شهر تبدیل شد. پس از افتتاح برج آزادی، مسئولیت نگهداری آن به وزارت فرهنگ و هنر واگذار شد و پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز همین روند ادامه یافت و به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی رسید. در حال حاضر، مسئولیت اداره برج را بنیاد رودکی بر عهده دارد. همه آنچه که به‌عنوان مجموعه فرهنگی برج آزادی می‌شناسیم، به‌یک‌باره در سال 1350 ساخته نشد و فقط شامل ساختمان برج و بخش زیرزمین می‌شد.

دولت وقت در سال 1353 تصمیم گرفت موزه‌ای زیر فضای میدان و برج آزادی در عمق 15 متری بسازد و از همین رو طراحی آن به حسین امانت سپرده شد که نتیجه آن موزه‌ای پیشرفته مجهز به بخش‌های سمعی و بصری بود. از آنجا که در جریان تظاهرات‌ها و مبارزات انقلاب ایران، مردم برای تجمع‌های مختلف از این میدان استفاده می‌کردند، نام آن پس از پیروزی انقلاب به میدان و برج آزادی تغییر کرد. از سال 1357 تاکنون، این میدان به‌عنوان محلی برای اجرای برنامه‌های مرتبط با پیروزی انقلاب اسلامی تبدیل شده است. برج آزادی از سال 1392 با وضعیت تخریبی نگران‌کننده‌ای دست‌وپنجه نرم می‌کند.