زندگینامه شخصی و سیاسی وزیر امور خارجه دولت روحانی/محمد جواد ظریف خوشتیپترین دیپلمات ایرانی/ +فیلم و عکس‌های جذاب و دیدنی

تحصیلات

محمدجواد ظریف در سال 1355 با ویزای دانشجویی به امریکا رفت و دیپلم خود را از کالج مقدماتی در سانفرانسیسکو اخذ کرد و سپس لیسانس و فوق‌لیسانس روابط بین‌الملل و فوق‌لیسانس مطالعات بین اللملی خود را در سال‌های 1360 تا 1363 از دانشگاه ایالتی سانفرانسیسکو و دانشگاه دنور گرفت، سپس تحصیلات خود را در سطح دکترا ادامه داد.

در سال 1364 اداره مهاجرت امریکا، روادید وی را باطل کرد و آقای محمدجواد ظریف، مجبور شد از راه دور تحصیلات خود را ادامه دهد. پدر وی در سال 1363 فوت کردند که ایشان در آمریکا بودند و برای مراسم پدر، نتوانستند به ایران بیایند.

دوران دفاع مقدس

در سال 1366 که جنگ ایران و عراق ماه‌های پایانی خود را سپری میکرد و فشار‌های بینالمللی بر ایران، به منظور پذیرفتن متن اولیه قطعنامه 598 شورای امنیت به اوج رسیده بود، تیم مذاکرهکننده ایرانی، سعی داشت به جای درج مفادی که انتظارات ایران را برآورده نمیکرد، بند‌هایی از طرح اجرایی دبیرکل سازمان ملل متحد (خاویر پرز دکوئیار) را جایگزین نماید. نوشتن نامه این درخواست رسمی به محمدجواد ظریف، تنها دیپلمات ایرانی وقت مسلط به زبان انگلیسی در نمایندگی ایران، در سازمان ملل متحد گماشته شد، تا بتواند مفهوم مورد نظر ایران را به شفافی بیان کند. ظریف نیز با انتخاب کلمات مناسب، توانست نامهٔ مورد نظر ایران را تنظیم و در بین کشور‌های عضو، منتشر کند. این درخواست که با افزودن آن به قطعنامه 598 شورای امنیت موافقت شد، در وزارت امور خارجه ایران به «Tantamount Letter» مشهور شد.

حضور در سازمان ملل

در سال 68 تا 71 سفیر و معاون نماینده دایم نمایندگی در سازمان ملل شد و با پایان ماموریتش در سازمان ملل، 10 سال معاونت حقوقی و بینالمللی وزارت امور خارجه را برعهده داشت.
از 81 تا 86 برای بار دوم به عنوان سفیر ایران مسوولیت نمایندگی دائم ایران در سازمان ملل را پذیرفت و به نیویورک اعزام شد.
ظریف پس از بازگشت تا سال 89 دستیار ارشد وزیر امور خارجه بود. پس از آن به دانشگاه آزاد رفت و معاون بینالملل دانشگاه آزاد اسلامی را مدیریت کرد.
ظریف در مجامع بین المللی مسوولیت‌هایی را نیز برعهده داشته است. برای مثال او سال 71 رییس کمیته حقوقی مجمع عمومی چهل و هفتم سازمان ملل متحد در نیویورک بود و سال 72 ریاست کمیته نگارش اجلاس آسیایی حقوق بشر را در بانکوک برعهده داشت. در اجلاس افتتاحیه کنگره حقوق بین الملل ملل متحد در نیویورک رییس بود.

او همچنین ریاست اجلاس‌ها و نشست‌های متعددی مانند کمیته حقوقی مشورتی آسیایی - آافریقایی، کمیته سیاسی هشتمین اجلاس سران کنفرانس اسلامی تهران، نشست کارشناسان ارشد هشتمین اجلاس سران کنفرانس اسلامی تهران، کمیته کارشناسان اعتمادسازی، کمیته سیاسی دوازدهمین اجلاس سران غیرمتعهد‌ها در دوربان، سمپوزیوم اسلامی گفتوگوی تمدنها، کمیسیون خلع سلاح ملل متحد، کنفرانس آسیایی نژادپرستی و تبعیض نژادی، کمیته متخصصان گفتوگوی تمدن‌ها در جده، کمیسیون فرهنگی یونسکو در نیویورک را برعهده داشته است.
ظریف از 82 تا 84 معاون مجمع عمومی سازمان ملل متحد بود. ظریف سخنگویی هشتمین اجلاس سران کنفرانس اسلامی تهران در تهران را نیز برعهده داشت.

فعالیت دانشگاهی

او عضو هیات علمی گروه عمومی دانشگاه تهران بوده است و در مقاطع دکتری و کارشناسی ارشد در حوزه‌های دیپلماسی در سازمان‌های بینالمللی، سازمان‌های بینالمللی و موضوعات جهانی، حل و فصل اختلافات در سازمان ملل متحد، امنیت منطقهیی و بینالمللی، مبانی حقوق بشر، حقوق بشر و سازمان‌های بینالمللی، حقوق بشر و سیاست جهانی تدریس کرده است.
از جمله مشهورترین دیپلمات‌های برجسته ایران به شمار میآید؛ که دارای تالیفات متعددی در حوزه سیاست خارجی، حقوق و روابط بینالملل به زبان‌های فارسی و انگلیسی است.

مذاکرات هسته ای

همچنین در مذاکرات هست‌های ایران نیز از زمان مذاکرات با سه کشور اروپایی در تهران و توافق سعدآباد، در زمان ریاست حسن روحانی بر دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی حضور داشت، اما با روی کار آمدن دولت حسن روحانی، وی مسوول تیم مذاکره کننده ایران با کشور‌های موسوم به 5+1 شد.
پس از امضای توافق موسوم به برجام، بسیاری در ایران او را امیرکبیر زمان خواندند و برجام را با ملی شدن صنعت نفت و ظریف را با مصدق قیاس کردند. ظریف در طول مذاکرات بیشترین دیدار‌ها و گفتگو‌های دوجانبه را با جان کری وزیر خارجه دولت اوباما داشت.

با روی کار آمدن ترامپ، مذاکرات موسوم به برجام که با دولت دموکرات آمریکا شده بود، با چالش رو به رو شد و ترامپ رئیس جمهور جمهوری خواه آمریکا به صورت یک جانبه از این توافق بین المللی خارج شد و ایران را در معرض تحریم‌های جدیدی قرار داد.